Feel what hurts..

Vrolijke, bruine ogen kijken me lachend aan. “Do you speak English?”, vraagt hij.
Hij is een van de werknemers met wie ik in gesprek ben over gezondheid en leefstijl. Hij woont net een jaar in Nederland en is nog bezig de taal te leren. Een man van 25, die het lef had om de armoede te verlaten en hier een nieuw leven op te bouwen. Hij is gelukkig in Nederland en koestert de kansen die hij hier krijgt. Wat een sprankelende persoonlijkheid! We hebben een warm, levendig gesprek.
Als het gesprek op gezondheid komt, is hij ontroerend eerlijk. Hij is te zwaar, zegt hij, en geeft toe dat hij vooral 's avonds te veel eet. Het raakt me te horen hoe hard hij zichzelf daarover afwijst.
Ik vraag hem wat er precies gebeurt voordat hij gaat overeten. Is er een aanleiding, een verandering in een situatie?
“Eigenlijk gebeurt er niets bijzonders…” zegt hij.
Overdag voelt hij zich oprecht gelukkig, maar 's avonds overvalt de eenzaamheid hem. Dan mist hij zijn familie en vaderland intens. Hij weet zich geen raad met dat gevoel. Het schuurt, doet pijn.
En eten is voor hem dan dé manier om dat allemaal even niet te voelen.
Zo vaak is het niet te verdragen, dat nare, pijnlijke gevoel in ons dat we (onbewust) weg-eten. Of weg-drinken. Of weg-werken. Of weg-denken.
Het doet gewoon té zeer.
En toch ligt juist bij dat pijnlijke gevoel het begin van inzicht.
Wat gebeurde er vlak voordat je jezelf liet gaan? Welk gevoel had je? Was je moe, overprikkeld, verdrietig, eenzaam, onzeker?
Voor deze man werd duidelijk dat hij – ondanks dat hij blij is – ook het gemis van zijn familie moet (h)erkennen en leren verdragen. In plaats van het te onderdrukken door het weg te eten.
Herken je dat?
Dat ene stukje in jezelf waar je liever van wegblijft. Omdat het te pijnlijk is.
Onzekerheid, verdriet, schuldgevoel, eenzaamheid, verlies van gezondheid, werk of energie…
Ik help je graag ontdekken welk gevoel jij lastig vindt toe te laten –
en hoe je daar op een liefdevolle manier ruimte aan kunt geven.
Wees welkom 🤎

